Τον προηγούμενο μήνα, έγινε μία εκδήλωση στην κεντρική πλατεία της πόλης μας, της Λιβαδειάς. Στην πλατεία είχε τοποθετηθεί μια σκηνή με μικρόφωνα. Δεξιά της υπήρχε το συνηθισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο από φωτάκια και λίγο πιο πέρα βρισκόταν ένα καρουζέλ. Επιπλέον μπορούσες να διακρίνεις τρία σπιτάκια του Άη-Βασίλη. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός, με αποτέλεσμα να μην βρέξει και η εκδήλωση να γίνει χωρίς κανένα εμπόδιο.
Καθώς η ώρα της παράστασης πλησίαζε, το συναίσθημα που με κυρίευε ήταν κυρίως το άγχος. Σιγά – σιγά η πλατεία γέμιζε με κόσμο. O καθηγητής της μουσικής και υπεύθυνος της χορωδίας του σχολείου μου, με φώναξε για τη δοκιμή των μικροφωνικών. Κατά τη διάρκεια της πρόβας, κάτω απ’ τη σκηνή μια ρομά κυρία έλεγε διάφορα πράγματα. Όταν κάθισε σε μια άκρη, η γιορτή άρχισε.
Ξεκινώντας τραγουδήσαμε τα Βυζαντινά κάλαντα και τα κάλαντα των Φώτων. Κατόπιν, ήρθε η ώρα να πω το σόλο μου. Είχα αγχωθεί αρκετά, αλλά μόλις άρχισα να τραγουδάω, ένιωσα πολύ καλύτερα. Συνεχίσαμε με χριστουγεννιάτικα χορωδιακά τραγούδια αλλά και με σόλο από άλλα κορίτσια.
Λίγο πριν το τέλος της γιορτής, ήρθε η δήμαρχος μας, η κυρία Πούλου. Επειδή είχε καθυστερήσει λίγο, μας ζήτησε να πούμε κι άλλα τραγούδια. Όταν έφτασε η λήξη της γιορτής, όλοι μας δεχτήκαμε πολλά συγχαρητήρια!!! Επίσης, όταν η εκδήλωση έφτασε στο τέλος της, πήγα στο Bazaar που η περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου μας είχε οργανώσει.
Κατά την γνώμη μου, ήταν μια υπέροχη εκδήλωση και μία καταπληκτική εμπειρία. Μείναμε όλοι ευχαριστημένοι από τη επίδοσή μας.
Κατερίνα Κιούση (ΤΜΗΜΑ Α2)
